ماهیت سه ‏گانه فرهنگ ایران و ر‏ه‏آورد آن در تربیت دینی

هر جامعه‎ به‏مقتضای شرایط‎ فرهنگی که ریشه در سنت‎ها، تاریخ و دیدگاه‎های ارزشی آن دارد، از سایر جوامع متفاوت خواهدبود. جامعه ایران نیز به‏واسطه عوامل‎ فرهنگی ‎خاصی که‎ دارد، ملغمه‎ای از فرهنگ ‎ایران‎باستان، فرهنگ‎اسلام و فرهنگ‎غرب است. به نظر می‏رسد در این فرهنگ دو وجه‎‎ «ایرانی و اسلامی» چنان با هم درآمیخته‎اند که تفکیک‎‎ناپذیر می‎نمایند، اما هنوز با وجه سوم یعنی مدرن‎شدگی به‏درستی پیوند نخورده‎اند. این ماهیت سه‎گانه در وجوه مختلف زندگی فرد ایرانی، تأثیرگذار بوده‏است. تربیت نیز از این قاعده مستثنی نیست. بویژه اینکه مفهوم تربیت ابعاد مختلفی را در بر می‎گیرد. یکی از این ابعاد مهم، در جامعه ایران، بعد ‎دینی است. این امر در نتیجه آمیختگی دین در مسائل اجتماعی است. اهمیت آمیختگی‎ دین و زندگی تا اندازه‎ای است که بررسی تاریخ چندین‎ساله ایران حکایت از حضور دین به‏عناوین مختلف، در شئونات مختلف زندگی دارد. تربیت‎دینی در چنین ماهیت سه‎گانه‎ای با چالش‏هایی روبرو است. هدف این مقاله مشخص نمودن ابعاد فرهنگ ایران و تأثیر آن بر تربیت دینی است. بنابراین، پرسش‏های پژوهش عبارتند از: 1. عناصر اساسی فرهنگ کنونی ایران چیست و چه نسبتی با هم دارند؟ 2. فرصت‏ها و چالش‏های فرهنگ امتزاجی ایران برای تربیت دینی چیست؟ 3. با نظر به فرهنگ امتزاجی ایران چه اصول و روش‏هایی به‏منظور بهبود روند  تربیت دینی می‏توان پیشنهاد داد؟  روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است. بر این اساس، ابتدا به توصیف ماهیت سه گانه فرهنگ ایران و سپس به تحلیل این سه جنبه پرداخته می شود. در نهایت، با نگاهی تحلیلی سعی خواهدشد اصول و روش‏هایی در راستای رفع چالش‏های تربیت دینی استنتاج شود.